La NOS (l'équivalent de Radio France) m'a demandé de faire un éditorial radiophonique sur le 14 juillet cette année en France. On a pu l'entendre sur Radio 1 ce matin... C'était ma première émission radio en néerlandais où j'étais responsable de tout. Oh là là! Et on ne se moque pas de mon accent, pliiize!
Si vous arrivez à le retrouver dans le maquis de leur site, indiquez moi le lien précis: http://www.nos.nl
C'est sensé être passé entre 7h30 et 8h du matin. Le texte complet en kreukreu suit. Merci à Willem Bakker pour la correction des gallicismes trop évidents!
"Dit jaar heeft Frankrijk pijn: tussen het referendum, een slechte economie et de vernedering van de overwinning van de Britten van de olympische spelen van 2012, is het moreel heel laag. Het referendum was een gelegenheid om met elkaar te vechten: vrienden uitnodigen elkaar niet meer voor een dîner, er zijn paren die niet meer met elkaar praten, en politieke partijen zijn niet ver van de chaos.
Het franse politieke regime is in crisis: president Chirac is een corrupte leugenaar, werd door links gekozen tegen le Pen en regeerd op rechts. Veel mensen zeggen dat het tijd wordt voor een zesde republiek, en dat de vijfde al lang overleden is.
Gelukkig heeft Frankrijk in crisis een mogelijkheid om samen te gaan: le 14 juillet, de 14 juli. Het is het enige nationale feest dat van iedereen is: wij vieren de belegering van de Bastille, symbool van absolutisme, daar het volk van Parijs. Het is 216 jaar geleden, en godzeidank zijn er geen veteranen meer om ons te vertellen hoe dat waardig te vieren.
In elk van de 36.000 franse gemeenten wordt er gedronken en gedanst.
Jongeren zullen waarschijnlijk de man of vrouw van hun leven tijdens de bal van de Brandweer ontmoeten. Iedereen zal zeer verbaasd zijn met het vuurwerk. Groots in Parijs, naturellement, en een paar gekleurde rotjes in de kleinste dorpen van het land.
Op de 14 juillet wordt de behoefte van de Fransen voor gelijkheid gevierd. Maar wel met de handhaving van een paar voorrechten tijdens feesten voor de belangrijkste mensen: deftige gala's in de honderd prefectures, en natuurlijk de zeer selecte Garden Party van het Elysée.
Dit jaar is het jaar van Brazilië in Frankrijk, en president Lula en zijn minister van cultuur, Gilberto Gil, zijn de eregasten van het feest in La Bastille, in Parijs. Want Frankrijk houdt haar vriendschap met andere volken in ere, hoe gespannen dan ook de relaties tussen de regeringen zijn. Het laatste jaar was het China, en daarvoor Marokko. Fransen moggen arrogant of chauvinistisch zijn, echte vremdelingenhaters zijn zij nooit.
Le 14 juillet is eigenlijk een soort koninginnedag à la française. En Frankrijk is een groot, hysterisch, paradoxaal Nederland. Zoals in Nederland, égalitarisme, de smaak voor gelijkheid, is echt belangrijk. Tot het punt om de koning en een paar mensen van adel naar de guillotine te sturen. Maar daar woordt ook van koninklijke familie gedroomd: de Président krijgt meer macht dan welke koning dan ook in het Westen,en voor de rest doet de familie Grimaldi van Monaco genoeg: vulgariteit, adultère, glamour en verraad in het Paleis.
Maar vandaag de dag moeten wij daarover niet praten. De afschaffing van de voorrechten van de adel wordt nu geviert. Hoe oppervlakkig die afschaffing eigenlijk is geweest."
__________________
J zegt: " je was goed vanmorgen op de radio n.a.v.14 juli! met name de critische ondertoon...!"
Gaywatch dit: "Impossible à trouver, j'ai écouté, retourné, cliquez partout, tu es introuvable. Je me suis donc contenté de ton texte."
