La députée travailliste Nebahat Albayrak a montré son agacement aux commentaires suivant la victoire du PvdA aux élections municipales dans un article publié par le Volkskrant. Elle y raconte que les migrants n'ont pas voté travailliste parce qu'une fatwa quelconque les y a obligé, mais bien en connaissance de cause, pour faire perdre une droite nationaliste et xénophobe qui n'a eu de cesse de les humilier et de leur faire une vie impossible. You go, girl!Gedegradeerde migrant was uitsluiting zat
Veel allochtonen hebben op de PvdA gestemd. Niet omdat ze een stemadvies uit de moskee kregen - het kabinetsbeleid was genoeg, zegt Nebahat Albayrak.
De inkt van de eerste kiezersonderzoeken is nog niet droog of de angst wordt vakkundig geplugd: allochtonen hebben massaal PvdA gestemd. Fatwa's, uitgeroepen in moskeeën, waren de oorzaak, rechtstreeks ingefluisterd vanuit Saoedi-Arabië. Het bewijs is geleverd: de PvdA is de Partij van de Allochtonen, de partij die vrouwenonderdrukkers, criminelen, terroristen en ander tuig de hand boven het hoofd gaat houden. Degenen die niet zo ver willen gaan, gaan niettemin ver: de allochtonen nemen het over, de PvdA is overgeleverd en zal, in dank voor de allochtone stem, koest zijn in het integratiehok, belangenorganisaties van vette subsidies voorzien en het land weer laten volstromen met kansloze verworpenen der aarde.Angstwekkende beelden voor een land waar de allochtoon de laatste jaren gelijk is gemaakt aan zieke, zwakke, misselijkmakende, criminele, moordzuchtige en vooral achterlijke terroristen in spé. Uiteraard moslims. Nu ken ik toevallig veel allochtonen, ben er sinds een jaar of vier notabene zelf weer één van. Ik ben ze de afgelopen weken weer massaal tegengekomen. Het was dus voor mij absoluut geen verrassing dat de PvdA veel steun kreeg. Daar was geen fatwa voor nodig. Armoede en pure uitsluiting deden het werk. Want wie zijn die mensen die in het woord allochtoon gevangen zitten eigenlijk echt?
Allereerst zijn het de mensen die het hardst zijn getroffen door de sociale misère in het land. Veel oudere migranten, vaak met een onvolledige AOW, vingen net als autochtone lotgenoten de klappen van het kabinet net iets te vaak op. Zij praten niet over de zorgpremie, de bezuinigingen op de huursubsidie en de gestegen energieprijzen, nee, zij voelen het. Ook de kinderen van migranten die na generaties hard werken tot de middeninkomens behoren, hebben het zwaar te verduren. De beloofde, maar nooit gekomen compensatie was voor hen geen extra vakantiecentje maar bittere noodzaak. De kosten van kinderopvang, de studiekosten van kinderen - de lijst is lang. De onrechtvaardige hardheid van het kabinetsbeleid is aan velen niet voorbijgegaan, evenmin aan allochtone Nederlanders. (Zie ook het Vervolg, 11 maart.)
En er is meer. Migranten, ook succesvolle, en hun inmiddels Nederlandse kinderen zijn door het kabinet gedegradeerd. Het tot een islamdebat gedecimeerde integratiedebat heeft hen in een hoek gezet waar niemand wil zitten. Aangekeken, aangesproken, beoordeeld, veroordeeld. Van Turk tot moslim (lees radicaal, lees gevaarlijk), van Marokkaan tot moslim en sterker nog, van Antilliaan, Surinamer, Kaapverdiaan tot jawel, moslim. Want geen enkele etniciteit is onbesmet gebleven in het land van wij en zij. Lange tenen? Welnee. Het is de keiharde realiteit van veel Nederlanders die hun neus keer op keer stoten bij sollicitaties en de discodeur. Deze Nederlanders zien ineens dat hun Nederlandse paspoort en hun diploma's minder waard zijn dan die van Nederlanders met blond haar en minder ingewikkelde namen.
De gevolgen blijven niet uit. Hoogopgeleide jonge Nederlanders van Turks afkomst kiezen vaker voor een toekomst in Turkije. Artsen, economen, ondernemers die hun inzet hier beloond zien met een plotsgebleken derderangs burgerschap. Let wel, dit zijn geen Turken die 'eindelijk teruggaan naar hun eigen land'. Dit zijn Nederlanders die hun eigen land verlaten. En dat zegt iets.Hun antwoord is niet radicalisering, niet een gecodeerd telefoongesprek via buitenlandse internetaanbieders naar lokkende terroristen aan wie zij hun diensten aanbieden. Nee, zij maken zich juist, en als geen ander, zorgen om de ingezette polarisatie, omdat zij voelen wat het met mensen doet.
Zij zien meer dan ooit mensen om zich heen gedwongen worden in een etnische en religieuze identiteit, omdat op dit moment het enige alternatief is daar definitief afstand van te doen. Zij zien sommige moslims in Nederland fundamentalistischer worden, niet ondanks maar dankzij dit kabinet. Maar ook dankzij politici en columnisten die de emancipatiestrijd hebben gemaakt tot een strijd tussen culturen en religies. Van de groeiende, allesvernietigende kloof die dit veroorzaakte, willen zij af. In tegenstelling tot de ook in ons land aanwezige antiwesterse, en potentieel gevaarlijke radicalen die juist gebaat zijn bij het groter worden van de kloof. Maar die hebben geen PvdA gestemd. Voor hen is stemmen gelijk aan het legitimeren van de vijandelijke machthebbers en zijn allochtonen die daar wel actief of passief aan meedoen, verdoemd.
De verwijdering tussen allochtoon en autochtoon speelt hen in de kaart en daar hebben de 'allochtonen' die op de PvdA hebben gestemd zich tegen verzet. Zij staan daarin niet alleen. De uitslag van de raadsverkiezingen laat zien dat realiteitszin geen kleur kent. De PvdA heeft alle kiezers aangesproken met een dijk van een verhaal over wat sociaal-zijn echt betekent, over emancipatie en insluiting. Met die missie kreeg de PvdA het vertrouwen van veel Nederlanders, overigens nog altijd meer van autochtonen dan allochtonen.
Dat is iets om trots op te zijn.
Nebahat Albayrak, publié dans le Volkskrant du 14 mars 2006
Aussi sur http://allochtonen.web-log.nl/log/5246822
